‘Wat een Italiaanse dokter in Milaan in de vroege ochtend ontdekt kan mogelijk ’s avonds al levens redden in Teheran’. Aldus denker en bestsellerauteur Yuval Harari. Nooit eerder in de recente geschiedenis was de wereld zo klein en waren we zo verbonden met elkaar.
Dit brengt ook een verantwoordelijkheid met zich mee. Gepaste actie is nodig. Het coronavirus maakt ogenschijnlijk geen onderscheid, maar zal toch de armsten en meest kwetsbaren der aarde het hardst treffen.
In de woorden van een Indiase arts: ‘Sociale onthouding is een privilege. Het betekent dat je een huis hebt waar je je kan terugtrekken. Het wassen van je handen is een privilege. Het betekent dat je toegang hebt tot stromend water. Handzeep is een privilege. Het betekent dat je geld hebt om dit te kunnen kopen. Lockdowns zijn een privilege. Het betekent dat je het kan veroorloven om thuis te blijven. De meeste manieren om je te wapenen tegen Corona zijn alleen beschikbaar voor een elite. In essentie is Corona een ziekte die is verspreid door rijken -door over de hele wereld te vliegen- en miljoenen armen zal treffen. Iedereen die sociale onthouding beoefent moet beseffen hoe bevoorrecht ze zijn’.
Juist deze tijd nodigt uit om te reflecteren op ethiek. Broederschap tussen het rijke noorden en het arme zuiden. Een mondiale ethiek voor de menselijke familie. Iedereen die zich herkent in bovenstaand privilege zou de volgende vragen aan zichzelf kunnen stellen: welke verantwoordelijkheid heb ik als wereldburger in deze tijd? Waar kan ik helpen? Terwijl ik relatief veilig in mijn huis zit: welke hand reik ik uit?
Deze crisis slingert ons heen en weer tussen onszelf en de buitenwereld. Het Achtvoudige Pad – het medicijn van de Boeddha aan de wereld – brengt ons eerst naar binnen en bestaat voor een wezenlijk deel uit ethiek. Vaardig en waarachtig spreken, voorzien in ons levensonderhoud op een verantwoordelijke manier, juist handelen. Leven vanuit vrijgevigheid en compassie. Juist nu.